ترم اول، آشخوری

اون موقع ها که ما تازه ورود بودیم ترم اول بودیم، حقیقتا به هر دری زدیم تا شاید بفهمیم تو دانشگاه چی می گذره. تازه بعد از چند ماه فهمیدیم دانشگاه جایی شبیه به دبیرستان نیست که رقابت های نیم یا یک نمره ای داشته باشه.

کلی با سال بالاییامون مشورت می کردیم ولی دست آخر اون بنده خدا ها هم انقدری درگیر شیفت رفتن و مشغله های کاری بودن که مدام می گفتن عجله نکنید، کم کم یاد می گیرید. ولی ما به شماهایی که میخواید وارد مسیر چند سال پیش ما بشید، می گیم که اتفاقا از تمام وقت دانشجو بودنتون استفاده کنید و بتازید.

توهم اینکه من وقت ندارم!

خب ترم اول که وارد دانشکده داروسازی می شیم حس غرق شدن تو دریایی از اطلاعات شیمی، فیزیولوژی، بیوشیمی و… رو داریم و موج های این دریا سعی می کنه ما رو به هر صخره و ساحلی که میخواد برسونه.

البته یه وقت فکر نکنید که این یه حس موقتیه، چون ممکنه تا آخرین روزی که با خداحافظی از استاد راهنمای پایان نامه، دانشکده رو ترک می کنیم همراهمون باشه. همین باعث میشه که در طول ترم بگیم من اصلا وقتی واسه آزمون و خطا و تجربه کردن جنبه های مختلف داروسازی، با وجود این کلاس ها و امتحانا ندارم.

ولی برای چند شب متوالی هم که شده، کارایی رو که تو طول روز انجام دادید رو یادداشت کنید، نتیجه اش به نظر عجیبه! می بینید که لیستتون نسبت به روزایی که واسه کنکور، درس می خوندید و تست های درس های مختلف رو می زدید، واقعا خالیه، واسه همینه که می گیم وقت هست اما نمیدونیم راه رو از کجا و چطور شروع کنیم.

میدونیم که خسته درس و کنکور هستید و هنوز حس می کنید نفس تازه نکردید ولی خب بالاخره باید شروع کرد و همین استارت زدن یکم سخته ولی با برنامه ریزی می تونید وارد سراشیبی تجربه های دانشجویی بشید.

اگه از کافه رفتنا و دور زدنای دوران دانشجویی بگذریم؛ یکی از ویژگی های خوب این دوران اینه که شما آزادید هر چقدر که بخواید برید تو دل کسب تجربه! فقط اینکه باید مرد عمل باشید.

خب نکته اینه که داروسازی فقط محدود به شیمی خوندن و سنتز و معطل شدن واسه جواب تست های TLC نیست. همین الان این ندا رو بهتون می دیم که وارد دنیای حرفه ای گسترده ای شدید.

شاید اگه موقع انتخاب رشته، دندون پزشکی رو الویت قرار میدادید و قبول می شدید، به احتمال بالای ۹۰%، خودتون رو تو مطب بالاسر مریض تصور می کردید که مشغول کارهای ترمیم و اندو هستید.

اما دنیای داروسازی فرق داره!

متاسفانه یا خوشبختانه نوع آموزش و فضای شغلی و حرفه ای داروسازی، ما رو دکتر های چند وجهی پرورش میده، اما اینکه بفهمیم به کدوم یکی از جنبه های اون علاقه داریم، به عهده خودمونه و هیچ استادی اون رو روبان پیچ شده بهمون هدیه نمیده.

دوران دانشجویی زمان آزمون و خطا کردن و سرک کشیدن به وجه های مختلف رشته هستش.

باید پایه روابطمون رو از دانشگاه ایجاد کنیم و نیاز به ارتباط موثر با رزیدنت ها و اساتید و به دنبال اون، افراد موفق صنعت، داروخانه و سیاست گذاران اقتصادی بازار دارویی داریم.

از هیچ گروه درسی نترسید. متاسفانه ضرب المثل “از کوزه همان برون تراود که در اوست”  واسه گروه های درسی داروسازی تو دانشکده صدق نمی کنه و هر کدوم از ما خودمون باید دست به کار بشیم و جنبه های مختلف شغل آیندمون رو امتحان کنیم، چون از روی ظاهر درس ها نمیشه به قضاوت کردن نشست و برای ترم اول سخته.

جرقه علاقه ها و موقعیت ها توی دانشگاه و توسط خودمون ایجاد میشه، اگه بخوایم صادق باشیم؛ تو خوابگاه یا اتاق خونمون چیزی انتظار ما رو نمی کشه.

پس از ترم اول دست بکار بشید و مطمئن باشید که ضرری بهتون نمی رسه، سعی کنید به موقعیت هایی که برای شما ایجاد میشه وارد شید؛ حالا این موقعیت می تونه سمینار، نشست علمی، کارآموزی مدیریتی، ژورنال کلاب یا همایش ها و نمایشگاه های دارویی باشه.

چون تجربه هایی که از قرار گرفتن تو این موقعیت ها براتون بدست میاد، شما رو پخته تر می کنه و دید وسیع تری رو نسبت به علایقتون به شما ارائه میده.

وقتی به ترم های ۹ و ۱۰ برسیم، ورود به چرخه کار و مشغله های پایان نامه و از همه مهم تر نیاز به استقلال مالی، ما از انجام آزمون و خطا می ترسونه و باعث میشه محتاط تر عمل کنیم.

رزومه و فعالیت ما موقع ورود به بازار کار، تو دوران دانشجویی ساخته می شه و با ورود به موقعیت شغلی، فقط می تونیم بهش شاخ و برگ بدیم و تخصصی تر عمل کنیم.

دوران دانشجویی، مخصوصا سال های ابتدایی و ترم اول اون، زمان جمع کردن توشه راه واسه شغلیه که ارزش خوندن درس های سخت داروسازی رو داشته باشه.

از ماست که بر ماست!

با وجود طرفدارای زیاد رشته داروسازی و محدود شدن تدریجی بازار کار اون، تنها با خوندن درس های دانشگاه، سعادت نصیبمون نمی شه و بعد از فارق التحصیلی یا با سردرگمی مواجه می شیم و یا مجبور می شیم وارد فیلدی از داروسازی بشیم که علاقه زیادی بهش نداریم و منتظر آخر هفته هستیم که روزای کاری زودتر تموم بشه!

شاید هر کدوم از ما مهارت هایی تو زمینه های کارآفرینی، سیاست گذاری بازار دارویی و یا اقتصاد سلامت داشته باشیم، اما جرقه ی اولیه کشف اون دست خودمونه.

این خود ماییم که باید زمینه های مختلفی مثل کار تو آزمایشگاه یا داروخانه، امتحان کردن فعالیت های اقتصاد و مدیریت رو امتحان کنیم تا سر آخر بتونیم حوزه مورد علاقمون رو پیدا کنیم.

یادتون باشه به تعداد آدم های روی کره خاکی، راه واسه موفقیت هست، اما اینکه راه پر پیچ و خم هر کدوم از ما کدوم هستش نیاز به مرد عمل بودن و پشتکار و نترسیدن از امتحان کردن راه های مختلف داره.

تحصیلات ما می تونه در انتخاب شغلمون تاثیر بذاره ولی انتخاب مسیر شغلیی که سفر زندگی رو برامون جذاب تر کنه، به عهده خودمونه!