رحمت واسعه را هدیه به زهرا دادند…

خداوند در حدیث لوح می فرماید:

حسین(ع) را گنجینه دار وحی خود قرار دادم و او را با شهادت گرامی داشتم و زندگی اش را سعادتمندانه پایان دادم. او برترین شهید است و والاترین جایگاه را دارد. کلمه تامّه خود را با او قرار دادم و محبت کامل را نزد او نهادم و عترت او را معیار پاداش و کیفر شناختم. (کمال الدین، ج ۱، ص ۳۱۰)

آفتاب وجود مبارک سیدالشهدا، روز پنج شنبه، سوم شعبان سال چهارم هجرت، از مشرق دامان فاطمه زهرا(س) و در خانه امیرالمؤمنین علی(ع) طلوع کرد. ایشان ۵۷ سال زیست که هفت سال آن در دوران حیات رسول خدا(ص) سپری شد. سی سال در خدمت امیرالمؤمنین علی(ع) بود. ده سال را نیز در دوران امامت برادر بزرگوارش، امام حسن مجتبی(ع) گذراند و ده سال هم عهده دار مسئولیت سنگین امامت بود. دوران امامت امام سوم، با حکومت پلید معاویه و پس از آن، پسرش، یزید هم زمان شد. در دوران معاویه، به دلیل فراهم نبودن شرایط لازم برای قیام، امام حسین(ع) نیز مانند برادرش امام حسن(ع)، به پیمان صلح پای بند ماند و قیام نکرد. البته وجود موانع بر سر راه قیام آن حضرت سبب نشد که امام در برابر بدعت ها و بیدادگری های بی شمار معاویه سکوت کند، بلکه در آن شرایط خفقان بار، تا آنجا که در توان داشت، با ستم های معاویه مخالفت کرد؛ چه با نوشتن نامه های اعتراض آمیز و چه با سخنرانی های کوبنده در مراسم حج برای مخالفت با دستگاه اموی.

با مرگ معاویه و آغاز حکومت یزید، شرایط قیام حسینی فراهم شد. عوامل زمینه ساز این قیام عبارت بودند از: مخالفت با بیعت یزید؛ دعوت کوفیان از امام حسین(ع) و ضرورت امر به معروف و نهی از منکر. عامل سوم، مهم تر از دو عامل دیگر بود؛ یعنی اگر یزید از امام بیعت نمی خواست و کوفیان هم آن حضرت را به قیام دعوت نمی کردند، باز هم به دلیل عامل سوم که به بیان خود امام، انگیزه آن حضرت برای قیام بود، این قیام خدایی صورت می گرفت.

برخی آثار ارزشمند و ماندگار قیام امام حسین(ع)

۱- بالا رفتن مقام آن حضرت در پیشگاه خداوند متعال؛

۲- نجات اسلام و جاودانه ساختن شریعت و قرآن؛

۳-  بیداری شعور دینی و زنده کردن ویژگی های انسانی در اجتماع؛

۴- برانگیختن عواطف و احساسات نسبت به خاندان نبوت که عامل سعادت است؛

۵- تأسیس مکتب عالی و همگانی تعلیم و تربیت که از نتایج مراسم سوگواری و عزاداری سیدالشهداست؛

۶- محکومیت بنی امیه نزد مسلمانان و دیگر ملل که به شورش ها و انقلاب های ضد اموی انجامید؛

۷- ایجاد تحول فکری در مورد حکومت؛ امام با این اندیشه نادرست و خطرناک که اطاعت از هر حکومتی، حتی حکومت معاویه و یزید، واجب است، مبارزه کرد و نشان داد حکومتی واجب الاطاعت است که برپاکننده عدالت اسلامی و مجری احکام قرآن باشد؛

۸- ایجاد واکنش جاودانه در برابر ستم و بی عدالتی.

اثر جاوادنه جهاد امام حسین(ع) در تاریخ این است که همواره الگو و نیروبخش مجاهدان راه حق و حامیان خیر و عدالت است.